ΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Δεκέμβρης πρώτη του μηνός

γράμμα χαρτί λογαριασμός

πως απ'την ώρα που γεννήθηκα χρωστάω

λες και δεν ξέρουν οι θνητοί

είπα και πιάνω το χαρτί

το σκίζω τέσσερις φορές και το πατάω.

Σήμερα είναι η τελευταία πληρωμή

δεν παίρνει άλλη προθεσμία η καρδιά μου

ψάχνω την δύναμη να βρω και την πυγμή

να πω αντίο και κουράγιο στα παιδιά μου.

Δεκέμβρης και πρωτομηνιά

και με το χρέος του φονιά

μέχρι τ'απόγευμα θα πρέπει να τελειώσω

βάζω τα ρούχα τα καλά

ρίχνω τα μάτια χαμηλά

και ξεκινάω μια ψυχή να παραδώσω.

Κουκάς Γιώργος.

ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ

Τα δυό ματάκια σου, μαχαίρια και με κόψανε

κι'οσες φορές με'χουν κοιτάξει, με καρφώσανε

κι' οσες φορές με'χουν κοιτάξει, με καρφώσανε

και το κορμί μου αριστερά, μου το στεγνώσανε.

Μες΄το κεφάλι μου, τα μάτια σου μιλήσανε

την λογική μου, κομματάκια την χωρίσανε

την λογική μου, κομματάκια την χωρίσανε

και το μυαλό μου απ'την ανάποδη, γυρίσανε

Δικαίωμα σου, άλλα χέρια να σ΄αγγίζουνε

όμως εμένα την καρδιά μου,βασανίζουνε

όμως εμένα την καρδιά μου, βασανίζουνε

και την ψυχή μου να σ'ανοίξω, μ'εμποδίζουνε.

Κουκάς Γιώργος.

ΠΕΤΡΑ,ΨΑΛΙΔΙ,ΧΑΡΤΙ.


Πέτρα,ψαλίδι,χαρτί
πάντα νικάς επειδή
σ'ενα σου βλέμμα μου'χεις μαγγώσει
ήλιο,φεγγάρι και γή
σ'ενα σου βλέμμα μου'χεις μαγγώσει
ήλιο,φεγγάρι και γή

Πέτρα,ψαλίδι,χαρτί
πάντα νικάς επειδή
μ'ενα σου χάδι μου'χεις τρυπήσει
σώμα,καρδιά και ψυχή
μ'ενα σου χάδι μου'χεις τρυπήσει
σώμα,καρδιά και ψυχή

Πέτρα,ψαλιδι,χαρτί
πάντα νικάς επειδή
μ'ενα φιλι σου μου'κανες λιώμα
μάγουλα,στόμα,φωνή
μ'ενα φιλί σου μου'κανες λιώμα
μάγουλα,στόμα,φωνή.

Κουκάς Γιώργος .

ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΞΕΝΟΣ


Μόνος απόψε και πεζός
μαύρος ο δρόμος μου Σταυρός
και περπατάω μες την μέση σαν χαμένος

απ'την ζωή σου με αναιρείς
δεν θέλεις είπες δεν μπορείς
θα'ναι καλύτερα για'σένα να'μαι ξένος

Είμαι χαμένος , είμαι και ξένος
κι'από τα λόγια σου πολύ αδικήμενος
κι'ετσι όπως είμαι από τα χείλη σου σκισμένος...
φεύγω , φεύγω

φεύγω , και μες το παρελθόν σου στίβαξε με
στον κάτω κόσμο σου για πάντα πέταξε με

κι'ασε με εκεί, να'μαι μαζί σου ερωτευμένος
και δεν πειράζει ας βγω χαμένος
και δεν πειράζει ας είμαι ξένος...

Μόνος απόψε και πεζός
μαύρος ο δρόμος μου Σταυρός
μαχαίρι έβγαλε το ύφος της χροιάς σου

σήκωσε χέρι ο χωρισμός
στα μάτια μου κατακλυσμός
κι'είπε το στόμα σου να ζήσω μακρυά σου .


Κουκάς Γιώργος

ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ.


Δυό κουβέντες θα μιλήσω
και θα σου τις αναλύσω
άκου με και δώσε βάση, άκου με και δώσε βάση

όσο και να προσπαθήσω
όλα με γυρίζουν πίσω
και δεν σ'εχω ξεπεράσει, και δεν σ'εχω ξεπεράσει

Η πληγή που'χεις ανοίξει
στην ψυχή μου, είναι ισόβια
κι'ολοι αυτοί που σε φιλάνε
με γεμίζουνε μικρόβια

στο διάστημα που λείπεις
κι'αγκαλιάζεις ξένα σώματα
η καρδιά μου από τον πόνο
έχει κάνει αντισώματα...

Δεν ζητώ το έλεος σου
ούτε και μετάλιο σου
στον λαιμό μου να περάσει, στον λαιμό μου να περάσει

η ουσία και το θέμα
τα πετάλια στο αίμα
μου τα έχεις διασπάσει, μου τα έχεις διασπάσει.


Κουκάς Γιώργος

Ερωτας , Αγάπη ,Πόνος κι"Αμάρτια


Η Αγάπη ειναι μια μάνα
μες το σπίτι της κυρία
μια γυναίκα πονεμένη και μεγάλη ιστορία

παντρεμένη με τον Πόνο
χρόνια πριν απ τον Μεσσία
Ερωτα έβγαλε τον γιο της και την κόρη Αμαρτία

για να θρέψει τα παιδιά της
υπηρρέτησε τον Πόνο
κι όποιος ήθελε Αγαπη πλήρωνε με δάκρυ μόνο, δυς

για τον Ερωτα η Αγάπη , έπλυνε και σκαλόπατι
τάιζε την Αμαρτια , πάνω σε διπλό κρεβάτι
το κεφάλι της να σκύβει για να μην τους λείψει κάτι
και κοβότανε στα δύο για μισή σταγόνα δάκρυ . δυς

η Αγάπη είναι μια μάνα
μες το σπίτι της κυρία
μια γυναίκα πονεμένη και μεγάλη ιστόρια

στέκεται ανάμεσα μας
μας αγγίζει, μας μιλάει
και ζητάει να μοιραστούμε τον σταυρό που κουβαλάει. δυς


Κουκάς Γιώργος

ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΣΟΥ


Το σεντόνι απ'το κορμί σου
στην πλευρά την σκοτεινή σου
έστρωσα σε μιά γωνιά

μιά κιθάρα έχω στο χέρι
κι'εχω βάλει ένα πανέρι
να μου ρίξεις δυό φιλιά

στην πλευρά την σκοτεινή σου
σ΄εναν τοίχο στην ψυχή σου
κόλλησα χαρτί λευκό

γράφω πάνω τ'ονομα μου
ένα τηλεφώνημα μου
κι'ενα σκέτο σ'αγαπώ

ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΧΑΜΟ
Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΨΕΥΤΗ ΟΡΓΑΣΜΟ ΣΟΥ
ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ

Στην πλευρά την σκοτεινή σου
την οδό της λογικής σου
ψάχνω σ'ολα τα στενά

ψόφιους έρωτες πατάω
κι'οσα όνειρα γυρνάω
δεν την βρίσκω πουθενά

μες τα δάκρυα κυλιέμαι
σε πληγές περιπλανιέμαι
και φωνάζω ν'ακουστώ

την χωμένη λογική σου
την καρδιά και την ψυχή σου
άνοιξε μου να την βρώ

ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΧΑΜΟ
Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΨΕΥΤΗ ΟΡΓΑΣΜΟ ΣΟΥ
ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ

Κουκάς Γιώργος.

ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

Τα τελευταία σου φιλιά
θρύψαλλα πάνω στα σκαλιά σου με σκορπίσανε
ήταν τα λόγια σου θηλιά
δεμένα γύρω απ 'τον λαιμό μου και με πνίξανε

την πόρτα μου΄ κλεισες βαριά
κομμάτια μου' κανες καρδιά και συναισθήματα
τα μάτια σου κι' αν δε με δουν
θα κάτσω εδώ να με πατούν δικά σου βήματα.

ρεφραιν

βαριά την πόρτα , μου την έκλεισες κατάματα
κι'ειμαι θαμμένος μ'αποτσίγαρα και γράμματα
κ 'εμεινα κάτω απ 'τους φακέλους σου με χώματα
να με πατάνε παραλήπτες και ονόματα


Τα τελευταία σου φιλιά
και την μιλιά και την ανάσα μου την κόψανε
και η ψυχή σταλιά σταλιά ,

στράγγιξε πάνω στα σκαλιά σου και ματώσανε

την πόρτα μου'κλεισες βαριά
κομμάτια μου 'κανες καρδιά και συναισθήματα
τα μάτια σου κι'αν δε με δουν
θα κάτσω εδώ να με πατούν δικά σου βήματα.

Κουκάς Γιώργος

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Οταν πεθάνεις και θαφτείς και γίνεις χώμα
εγώ θα στέκομαι στο ύψος μου ακόμα
με σκαλισμένο τ 'ονομα μου στην πλατεία
να πολεμάω για να βρεις ελευθερία

εδώ θα στέκομαι στην χάλκινη σκλαβιά μου
να σου θυμίζω πως το έλεγε η καρδιά μου
με το σπαθί μου να σου δείχνω την πορεία
με την σιωπή μου να φωνάζω ελευθερία

εδώ θα στέκομαι και θα' μαι στο πλευρό σου
για να κοιτάζω μες τα μάτια τον εχθρό σου
και να κερδίζω κάθε μέρα την αξία
την ανεκτίμητη δική σου ελευθερία .

Κουκάς Γιώργος

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ...

Τα μάτια σου μισά φεγγάρια μοιάζουνε
παλλοίριες γεμίζουνε κι αδειάζουνε
τα μάτια σου κι απόψε με κοιτάξανε
ξημέρωσε και πάνω μου χαράξανε

το βλέμμα σου σε μιά γωνιά με κάθησε
μου γέλασε, μου μίλησε, μου δάκρυσε
το βλέμμα που με άλλους το μοιράζομαι
να βλέπω και να ζήσω το χρείαζομαι

τα μάτια σου με βάλανε, με κλείσανε
να τρέχω με το δάκρυ σου μ αφήσανε
με είδανε τα μάτια σου και κόπηκα
αγκάλιασα το βλέμμα σου και σώθηκα.

Κουκάς Γιώργος.

ΟΛΑ ΠΑΡΤΑ ΚΙ ΟΛΑ ΚΑΥΤΑ


Τι να σου πω , τι να μου πεις
κοίτα τον δρόμο σου να βρεις
αυτός ο έρωτας πολύ παρεξηγήθηκε

μισό φεγγάρι καταγής
πως βρέθηκε μην απορείς
έχει κατέβει για να δει με ποια συγκρίθηκε

Φύγε τώρα κι όλα πάρτα
όλα πάρτα και μην κλαίγεσαι
άναψε φωτιά και κάυτα
όλα κάυτα και μην καίγεσαι

φύγε τώρα κι όλα πάρτα
όλα πάρτα κι αν κρυώσααμε
άναψε φωτιά και κάυτα
όλα κάυτα και τελειώσαμε

Μισή αλήθεια μη μου πεις
με δυό ζωές θα μπερδευτείς
έκανα λάθος που μαζί σου ονειρέυτηκα

μισο φεγγάρι καταγής
που μάτωσε μην απορείς
ειν'απ' τα χέρια σου χτυπήματα που δέχτηκα.

Κουκάς Γιώργος.

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΙΑ

Ακου μιά φορά και σώπα
μου'γινες τσιγάρο γόπα
μου'γινες τσιγάρο γόπα μες το στόμα μου

είναι ώρα να του δίνω
σε πετάω και σε σβήνω
σε πετάω και σε σβήνω με την σόλα μου

Για να κλείσουμε ταμεία
σου το λέω κι'αλλη μία
πίσω δεν ξαναγυρίζω
σε περίπτωση καμία

σ'εχω βγάλει απ'την καρδιά μου
κι'από τα προσωπικά μου
μοναξιά και αλητεία
για να βρώ την γιατρειά μου .

Επειδή μου κάνει κέφι
κι'επειδή μου καταστρέφει
κι'επειδή μου καταστρέφει τα αγγεία μου

μου αλλάξανε τα γούστα
η δική σου μίνι φούστα
είναι φούστα που μου βλάπτει την υγεία μου !

Κουκάς Γιώργος...

ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΟΠΙΕΣ

Χίλιες αναμνήσεις κόπιες, σε φωτογραφίες σκόρπιες
τις χαρές σου και τις λύπες σου θυμίζουνε,
χίλιες αναμνήσεις κόπιες, δάκρυ ξεχειλίζει, το'πιες
το ποτήρι και το πάτωμα ραγίζουνε.

Σε ισόγειο πατέντα, πέντε τετραγωνικά τσιμέντα
τρία αδέλφια και μιά μάνα τα χωρέσανε
δυό ντιβάνια δυό ζακέτες, τέσσερις ψυχές μοκέτες
να πατήσουνε στα πόδια τους μπορέσανε.

Στης Ζωής το νταηλίκι, στου πατέρα το αλκοολίκι
και στου κόσμου την κακία δεν μασήσανε
τέσσερις ψυχές συντρίμια, μεσ'από φωτίες κι'αγρίμια
κι'ως τον ουρανό ντουβάρια, τα διαλύσανε.

Χίλιες ανάμνησεις κόπιες, δάκρυ ξεχείλιζει, το'πιες
κι'η παλάμη το ποτήρι σου το έσφιξε
χίλιες αναμνήσεις κόπιες, δάκρυ ξεχείλιζει, το'πιες
το ποτήρι την παλάμη σου την έσκισε...

Κουκάς Γιώργος

ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΧΩΜΑ

Πάνω σε θάλασσα λαδιά
γράφει ο ήλιος μονοπάτι
πορτοκαλί νερό κι'αλάτι
που σβήνει μεσ'την αμμουδιά

γίνε στην μέση μου θηλιά
και φίλησε με μες στο στόμα
με θάλασσα φωτιά και χώμα
για να καούμε αγκαλιά

Πάνω σε θάλασσα λαδιά
γράφει η σελήνη μονοπάτι
με ασημί νερο κι'αλάτι
και σβήνει μεσ'την αμμουδιά

βάλε στο στόμα μου φωτιά
να γίνουμε κι΄δυό ένα σώμα
πρωτόπλαστοι απ'το ίδιο χώμα
ν'αναστηθούμε αγκαλιά.

Κουκάς Γιώργος

Ο ΧΑΡΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Μπαίνω στ'αμάξι και ξεπαρκάρω
συνοδηγό μου έχω τον Χάρο, πολύ γουστάρω...

Για πες ρε θάνατε που μπήκες στη ζωή μου
γιατί να δέσω με τη ζώνη το κορμί μου,,,ποιος ειν'ο λόγος? ποιος ειν'ο λόγος?
αφού το ξέρουμε κι'δυό πως θα με γράψεις
κι'ένας θεός, σε ποιο κελί θα με πετάξεις
σαν αστυνόμος,,,δεν είσαι όμως...δεν είσαι όμως..

Παίζω το γκάζι και το μαρσάρω
συνοδηγό μου έχω τν Χάρο,,,πολύ γουστάρω...

Για πες ρε θάνατε που μπήκες στη ζωή μου
γιατί να κόβω πάντα στα πορτοκαλί μου,,,τι θα μου πάρεις? τι θα μου πάρεις?
πριν η καρδιά μου κι'η ψυχή μου να παλιώσει
τις πινάκιδες μου τις έχουνε ξηλώσει
όχι τα Ζίτα, αλλά ο Χάρης... αλλά ο Χάρης...

Βάζω τετάρτη, στροφή να πάρω
συνοδηγό μου έχω τον Χάρο,,,πολύ γουστάρω...

Γιατί ρε θάνατε περίεργα κοζάρεις
κι'αφού το κάπνισμα σκοτώνει τι φουμάρεις,,,μήπως φοβάσαι? μήπως φοβάσαι?
πριν το κοντέρ μου τα περάσει τα 200
πες μου να ξέρω η ζωή μου πιάνει πόσα
μήπως δεν ξέρεις? ή δεν θυμάσαι? ή δεν θυμάσαι?

Στρίβω με όσα και δεν φρενάρω
σε καρμανιόλα βλέπω τον Χάρο,,,θα ντελαπάρω

ποιο θες ρε θάνατε τραγούδι να σου βάλω
πες μου αυτό που θεωρείς το πιο μεγάλο,,,πριν σε γνωρίσω...πριν σε γνωρίσω...
ένα τραγούδι που να σ'εχει σημαδέψει
και που δεν μπόρεσε η ψυχή σου να τ'αντέξει
ένα τραγούδι,,,πριν σε νικήσω...πριν σε νικήσω...

Κουκάς Γιώργος.

ΣΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΗΝ ΚΑΝΤΙΝΑ

Πήγα να φάω στου Βαγγέλη την καντίνα
στο πιο ωραίο βρώμικο μες την Αθήνα

και όπως έβγαζα λεφτά να τον πληρώσω
σκάει ένα cabrio και βγαίνει ένα ξανθό....

Ρε Βαγγέλη τ'ειν'αυτο,,,καυτερό καυτερό

μου'χει κάτσει στο λαιμό,,,το νερό το νερό

εργαλείο δυνατό,,,,το ξανθό το μωρό

με μπλοκέ διαφορικό,,,θα χωθώ δεν μπορώ

Βαγγέλη φτιάξε για το σπίτι άλλα δύο

γεια σου κοπέλα με το τούμπανο εργάλείο

ωραία σπόηλερ και ζάντες έχεις βάλει

τέζα σου λέω και φυσάει το πετάλι

έχω κι εγώ στον Πειραία ένα συνεργείο
πάρε την κάρτα μου να φέρεις το θηρίο

να στο σηκώσω, να στο δω, να στο πειράξω

λάδια και φίλτρα και μπουζί να σου αλλάξω.

ρε Βαγγέλη τ'ειν'αυτο,,, καυτερό καυτερό

μου΄χει κάτσει στο λαίμο,,,το νερό το νερό

εργαλείο δυνατό,,,το ξανθό το μωρό

με μπλοκέ διαφορικό,,,θα χωθώ δεν μπορώ.


Κουκάς Γιώργος

ΑΓΑΠΕΣ ΜΙΑΣ ΒΡΑΔΥΑΣ


Ηταν μια μέρα που κυλούσε σαν τις άλλες
και που δεν έδειχνε πως κάτι θα συμβεί
χωρίς συμπτώσεις ιδιαίτερα μεγάλες
κι αλλάξαν όλα ξαφνικά σε μιά στιγμή

Δεν το πιστέυω, δεν μπορεί να είναι εκείνη
αυτή που βρέθηκε μπροστά μου ξαφνικά
γύρισε όλες τις σελίδες του μυαλού μου
κι έγραψε πάνω τα δικά της αρχικά

δεν το νομίζω, δεν μπορεί να είναι εκείνη
αυτή που στάθηκε μπροστά μου ξαφνικά
μπρος πίσω γέμισε τα φύλλα της καρδιάς μου
αλλά τα γράμματα δεν ήτανε μικρά.

Τέτοιες αγάπες λίγο έρχονται να μείνουν
μόνο μιά νύχτα στη ζωή τις συναντάς
τα δίνεις όλα και το ξέρεις πως θα φύγουν
κι ούτε τηλέφωνο δεν πρέπει να κρατάς

σε μία κόλλα σε τυλίγουν,σε κρατάνε
μέσα στην τσέπη τους πονάς και δε μιλάς
δεν σου ανήκουν κι άλλα στόματα φιλάνε
γι'αυτό και λέγονται αγάπες μιας βραδυάς.


Κουκάς Γιώργος

ΕΛΞΑΤΕ-ΩΘΗΣΑΤΕ

Ελξαμε , μπήκαμε
σε μιά ουρά στηθήκαμε
απέναντι πληρώσαμε
ωθήσαμε και βγήκαμε

τρέξαμε πήγαμε
γελάσαμε , κλαφτήκαμε
τον τόκο υπογράψαμμε
βαρύ γλυκό τον ήπιαμε

έλξατε , μπήκατε
το μήνα πληρωθήκατε
και μέχρι να μαζέψατε
ιδρώσατε , σφιχτήκατε

τρέξατε , πήγατε
νωρίς δεν το σκεφτήκατε
ο Τηρεσίας πέθανε
κι αργά τον θυμηθήκατε

έλξαμε , μπήκαμε
δεν είχαμε δεν βρήκαμε
τη βάρκα μας την κάτσαμε
χωρίς κουπιά πνιγήκαμε

έλξαμε , ωθήσαμε
ψεκάσαμε , σκούπισαμε
στο λάκκο μέσα πέσαμε
στη φάβα κολυμπήσαμε .


Κουκάς Γιώργος

Κοίταξε να δεις...

Κοίταξε να δεις καρδιά μου , κοίταξε να δεις
επειδή τον έρωτα μου τον ταλαιπωρείς
παίρνω τον εγωισμό μου με φωνές χωρίς
στο καλό και μη μου γράφεις άμα δεν μπορείς

Κοίταξε να δεις καρδιά μου , κοίταξε να δεις
προσπαθείς να μου αλλάξεις τη φορά της γης
παίρνω τον εγωισμό μου με φωνές χωρίς
πορτοκάλια σαν κι' εμένα δεν θα ξαναβρείς

Κοίταξε να δεις καρδιά μου , κοίταξε να δεις
μάλλον απ την καλοσύνη ,, σου΄ πεσα βαρύς
παίρνω τον εγωιισμό μου με φωνές χωρίς
καλή τύχη στη ζωή σου και με συγχωρείς !


Κουκάς Γιώργος