Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Ο εργένης

Ο Εργένης

Μέσα στο σπίτι του εργένη
Μια πόρτα ξύλινη, σπασμένη
Και η χαρά μέσα σε τζάμι
Μαζί με σκόνη στολισμένη

Μέσα στο σπίτι του εργένη
Μονάχα η νύχτα μπαινοβγαίνει
Και στο ρολόι δυό μαχαίρια
Κόβουν την ώρα περασμένη

Μέσα στο σπίτι του εργένη
Η μοναξιά καλοντυμένη
Και η αγάπη που φορούσε
Ανάποδα και κρεμασμένη

Κουκάς Γιώργος

Στο πορτοφόλι σου

Στο πορτοφόλι σου

Η δική μας ιστορία
Σε θαμπή φωτογραφία τσακισμένη
αγκαλιά μ'εμάς τους δύο

σε μιά σχέση που είχε αχίσει να πεθαίνει .

Την παλιά φωτογραφία

μία είχαμε τραβήξει όλη κι όλη
κολλημένη με ταινία
κουβαλάς με τα ψιλά στο πορτοφόλι .

Ρεφραίν

Κι απ΄ την θήκη της καρδιάς σου

με ψιλά στα μετρητά σου
όποιος και να σ΄ αγκαλιάζει
είμαι στην ταυτότητά σου .

Με διάφανη ταινία

ενωμένοι και οι δυό χαμογελάμε
στην παλιά φωτογραφία
μόλις έσβησε το φλας, μετά πονάμε .

Κι αν με άλλη εμπειρία

νέα πόζα στην ζωή σου έχεις πάρει
Την παλιά φωτογραφία

δεν την έκλεισες ποτέ σ΄ ένα συρτάρι

Κουκάς Γιώργος



Δεν είσαι δίπλα μου

Δεν είσαι δίπλα μου

Πήρες απόφαση να κάνεις το ταξίδι σου
Και σε κανένανε δεν είπες που πηγαίνεις
Χωρίς τηλέφωνα να μάθω για τα νέα σου
Χωρίς διεύθυνση εκεί που τώρα μένεις

Ρεφραίν
Δεν είσαι δίπλα μου τσιγάρο να σου ανάψω
Που είσαι φίλε μου, το κέφι να σου φτιάξω
Με πόσα δάκρυα στα ρούχα μου να γράψω
Μέσα στο χώμα σου το γράμμα μου να θάψω

Πήρες απόφαση να κάνεις το ταξίδι σου
Καράβι ξύλινο που δεν χωράνε δύο
Μέσα στην τσέπη σου η καρδιά μου για μαντήλι σου
Για να σκουπίσεις απ΄ τα χείλη μου το αντίο.

Κουκάς Γιώργος

Σκέτα σ΄αγαπώ με ψέμμα

Σκέτα σ΄ αγαπώ με ψέμα

Είμαι Σάββατο σε μπάρα
Σαν χαμένος στην Σαχάρα, και δεν νοιάζεσαι
Κι αν αξίζω μια πεντάρα
Σε φιλιά με σπαταλάς και με μοιράζεσαι

Πίνω σ΄ αγαπώ με ψέμα
Σε ποτήρια ραγισμένα, μου τα έδωσες
Σκέτα σ΄ αγαπώ με ψέμα
Μου τα στέλνεις κερασμένα, και με τέλειωσες

Ρεφραίν
Ξένα χείλη ξεχειλίζεις και σερβίρεσαι
και στα χείλη μου γυαλί σπασμένο γίνεσαι
ξένο σώμα με αδειάζει από το σώμα σου
κι'ζωή μου θρυματίζεται στο στόμα σου

Σαββατόβραδο σε μπάρα
Στην δική σου την Σαχάρα και δεν μ' έψαξες
Και δεν δίνεις μια δεκάρα
Πως κατάντησα στην έρημο που μ’ έθαψες

Σκέτα σ΄ αγαπώ με ψέμα
Ξαναβάλε μου στο τέρμα να με φτάσουνε
Στάχτη σ΄ αγαπώ και ψέμα
Ξανακέρνα με να πιώ και να με κάψουνε

Κουκάς Γιώργος

Με γεια μου με χαρά μου

Με γεια μου, με χαρά μου

Το βαρέθηκα το City
Τα γενέθλια στο σπίτι θα τα κάνω
Δίπλα με την μοναξιά μου
Θα τα πιούμε στην υγειά μου
Και θ΄ ανάβω και θα σβήνω
Τα τσιγάρα για κεριά μου


Το βαρέθηκα το City
Τα γενέθλια στο σπίτι θα τα κάνω
Θα φορέσω τα καλά μου
Και θα πω στην λεβεντιά μου
Στεναχώριες και σκοτούρες
Να τις γράψω στα παλιά μου

Το βαρέθηκα το City
Τα γενέθλια στο σπίτι θα τα κάνω
Για τα χρόνια τα μονά μου
Για τα χρόνια τα ζυγά μου
Θα τα σπάσω, θα τα κάψω
Και με γεια μου, με χαρά μου

Κουκάς Γιώργος




Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Ρεξ

Ρέξ

Στο μπαλκόνι μ' έχουν βάλει να κοιμάμαι
στο μπαλκόνι μια κονσέρβα μου πετάνε
στο μπαλκόνι την ζωή μου
δύο άνθρωποι πατάνε


Με τα κάγκελα δεμένο το κορμί μου
ποτισμένη με σκουριά η αναπνοή μου
απ' τα κάγκελα τυλίγω
και στηρίζω την ψυχή μου


Στο μπαλκόνι λερωμένο με κρατάνε
στο μπαλκόνι αν πεθαίνω δεν ρωτάνε
στο μπαλκόνι αν φωνάξω
δύο χέρια με χτυπάνε


Απ' την φύση μου κουνάω την ουρά μου
κι ας την κόβουν απ' τα σκέλια την χαρά μου
το μπαλκόνι μου κοστίζει
λίγο από την ανθρωπιά μου


Γιώργος Κουκάς
(Ο Ρεξ πλέον μένει μαζί μου:-)

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Μ' ένα καραβι μεσ΄τα μάτια σου



Θέλω να μπω μ’ ένα καράβι μες τα μάτια σου
Και με το βλέμμα σου ταξίδια να πηγαίνω
Κι όταν αέρας θα φυσά τις βλεφαρίδες σου
Με τα μαλλιά σου τα κατάρτια μου να δένω

Θέλω να μπω μ΄ ένα καράβι μες τα μάτια σου
Να εξερευνήσω τα γαλάζια βλέφαρα σου
Να’ μαι για πάντα στα σκιστά σου μεσοπέλαγα
Και για λιμάνι μου να έχω την καρδιά σου

Θέλω να μπω μ’ ένα καράβι μες τα μάτια σου
Κι όταν θα κλαις δεν θα με νοιάζει να βουλιάξω
Θα κολυμπήσω με συντρίμια από το δάκρυ σου
Και στου κορμιού σου την στεριά, φωτιά θ’ανάψω

Γιώργος Κουκάς

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Και τι εγινε

Και τι εγινε

Και τι έγινε που δεν με θέλεις
Δεν με νοιάζει και τόσο
Το χαρτί θα διπλώσω
Μια βαρκούλα να φτιάξω
Τ ' ονομά σου στην πλώρη θα γράψω
Και τους τοίχους μου μπλέ θα τους βάψω


Δεν θα μάθεις ποτέ που σε πήγα
Δεν σε νοιάζει και τόσο
Τα νησιά μου καδράκια
Απ’ τις μπρίζες περνούν δελφινάκια
Και οι φάροι δυο πόντοι καρφάκια


Και τι έγινε που δεν με θέλεις
δεν με νοιάζει και τόσο
Τα χαρτιά θα κολλήσω
αετό για να φτιάξω
Τ’ όνομά σου στο κέντρο θα γράψω
Σ’ οποιον θέλω ουρανό θα πετάξω


Δεν θα μάθεις ποτέ που σε πήγα
Δεν σε νοιάζει και τόσο
Στο λευκό μου ταβάνι
Το πολύφωτο ήλιο έχω κάνει
Μεσ ' το σύμπαν πετάς και σε χάνει


Γιώργος Κουκάς
(Το κομμάτι έχει μελοποιηθεί απο τον Χρήστο Δημητριάδη)